آرایش و سیر تکاملی آن در طول زمان

روش تزئین پوست و سایر قسمت های قابل مشاهده بدن که به عنوان آرایش (Makeup) شناخته می شود، به قرن ها قبل برمی گردد. کلمه میکاپ از ماکیلاژ گرفته شده است که در واقع به نقاشی چهره بازیگران تئاتر در قرن نوزدهم در فرانسه گفته می شده.

نیاز انسان به برقراری ارتباط، انتقال و برانگیختن واکنش ها از طریق آرایش به دوران ماقبل تاریخ برمی گردد. که انسان احساسات خود را بوسیله مالیدن گل روی صورت و سایر قسمت های بدن به نمایش می گذاشت.

مصر باستان

در مصر باستان، مردان و زنان از خُل، پودر سیاهی که با آب مخلوط شده بود، برای محافظت از چشم در برابر نور خورشید و به عنوان دافع حشرات و همچنین برای زیباتر کردن چشم به صورت خط چشم استفاده می کردند.

در آن زمان، سایه های سبز به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گرفت. از اکسید آهن مرطوب شده برای دستیابی به رنگ قرمز روی گونه ها و لب ها استفاده شد.

مصری ها همچنین از شیر برای پاک کردن آرایش و مرطوب کننده های ساخته شده از عسل برای دست و پاهای خود استفاده می کردند.

روم باستان

در روم باستان، مراقبت از پوست برای زنان طبقه بالا بسیار مهم بود، پوستی درخشان و سفید با گونه های کمی گلگون که نماد زیبایی و جوانی بود.

حتی اووید در کتاب خود به نام هنر عشق به زنان توصیه می کند که چگونه به سفیدی کامل روی صورت برسند. در آن زمان، از مخلوط‌های مبتنی بر لانولین، قلع، گچ و آرد لوبیا برای ایجاد رنگ روشن‌تر پوست استفاده می‌شد.

زنان آن دوران همچنین مقدار زیادی زیره برای تغذیه پوست خود و دستیابی به درجه سفیدی بالاتری مصرف کردند. آنها برای برجسته کردن استخوان گونه خود از آب شاه توت، آرد شراب و موارد دیگر استفاده کردند.

لب ها یک عنصر اساسی در آرایشبود که با رنگ اُخرایی که از نرم تنان (حلزون و هشت پا و … ) و چیزهای دیگر به دست می آمد.

از آنجایی که استانداردهای زیبایی رومی حکم می‌کرد که زنان باید چشم‌های درشت و مژه‌های بلند داشته باشند، از رنگ های تیره، عموماً سیاه یا آبی، برای عمق بخشیدن به چشم‌ها استفاده می‌شد.

در روم باستان زنان با ماسکی که از آرد برنج و لوبیا درست شده بود، چین و چروک را برطرف کردند. شیر الاغ نیز در آن زمان بسیار محبوب بود.

قرون وسطی

در قرون وسطی، زنان سفیدپوست با موهای مشکی صاف یا کمی موج دار و ابروهای برجسته نمونه ایده آل برای زیبایی بودند.

اما آرایش توسط آموزه های مسیحی ارزش چندانی نداشت و حتی با گناه محسوب می شد. استفاده از آن فقط برای رویدادهای مهم مجاز بود، مثلا زمانی که زن سعی کرد مردی را با اعتقاد راسخ برای ازدواج تسخیر کند.

در این زمان‌ها، رنگ‌های قرمز نیز از شراب گرفته می‌شد که وقتی با موم زنبور عسل یا مومیایی دیگر مخلوط می‌شد، کرمی ایده‌آل برای سفت کردن لب‌ها ایجاد می‌کرد. از این مرحله به بعد استفاده از رنگ مو هم مرسوم شد.

در مردان نیز استفاده از آرایش بسیار رایج بود زیرا نماد جوانی و مردانگی بود و حتی از داروهایی برای جلوگیری از طاسی و رنگ کردن موهای خاکستری استفاده می کردند.

قرن 20

ظهور واقعی آرایش از سال 1910 شکل گرفت، دهه ای که در آن آرمان آرایش طبیعی را تداوم بخشیدند.

در سال 1920 زنان شروع به بیرون رفتن از جهان و انقلاب کردند، آنها لب های خود را قرمز رنگ کردند و از رنگ های تیره استفاده کردند. تا سال 1930 که گرتا گاربو (بازیگر سوئدی) و مارلن دیتریش (بازیگر آلمانی) مشهور شدند و آنها الهام بخش زنان با ابروها و لب های نازک بودند.

دهه 50

در دهه 50، مرلین مونرو (بازیگر آمریکایی) با لب‌های بسیار قرمز، فونداسیون همرنگ پوست، سایه‌های سبز و آبی و ابروهایی مشخص که چهره را قاب می‌کرد، یک ترند جدید را ایجاد کرد.

دهه 60 و 70

 Twiggy (مدل انگلیسی) دهه 60 را با تاکید بر مژه های بلند، خط چشم های برجسته و آرایش بیش از حد آغاز کرد. اما دهه 70 دوباره “کمش هم زیاد است” (Less is More) را انتخاب کرد.

دهه 80 و 90

دهه 80 تفاوت زیادی در سبک آرایش ایجاد می کند، سایه چشم مشکی، رژ لب پررنگ، پوست قهوه ای و تعداد زیادی مدل موی ریمل و کرپ.

در دهه 90 درخشش ظاهر شد و برنزه شدن پوست شروع شد. در سال 2000 و بوسیله سوپر مدل های برتر، رنگ های ملایم، خط چشم شدید و لب های طبیعی بازگشت.

آزمایش بر روی حیوانات برای لوازم آرایشی سال هاست که انجام می شود، امروزه برندها سعی می کنند محصولات خود را به گونه ای آزمایش کنند که به حیوانات آسیبی نرساند. ساخت و استفاده از محصولات آرایشی ارگانیک کمک می کند که در حق حیوانات بی گناه ظلم نشود.

2020

ظاهر طبیعی هنوز در اولین ترندها قرار دارد، حتی ابروهای پرپشت و پهن نیز قدرت یافته‌اند و تصویر یک زن جوان، زیبا و در عین حال جذاب را نشان می دهند.

برای مشاهده همه مطالب سایت سالن زیبایی سهیلا صابری کلیک کنید.